Vinales - Havana

Vanuit Matanzas hebben we een goedkope taxi kunnen krijgen naar Havana, waar we moesten overstappen op de bus naar Viñales. In Havana hebben we afscheid genomen van Giesa. Het leek ons eigenlijk eens mee te zitten toen er ook in Havana een goedkope taxi werd aangeboden. Voor 15 CUC per persoon bracht deze man ons (dachten we). Eenmaal aangekomen bleek dat er sprake was van een een klein misverstand. Hij had niet gezegd 15 CUC per persoon maar 50 CUC totaal. Oepsss... 

De casa was niet heel geweldig, de mensen waren stug, de kamer stond en ondanks dat ik geen dierenvriend ben, sliep ik in een bed vol mieren ;(

De volgende ochtend zijn we drie uur lang gaan paardrijden in een vallei. 
Onderweg zijn we gestopt bij een sigarenboer om te zien hoe hij sigaren maakt. We waren het over duidelijk niet gewend om paard te rijden want al naar tien minuten konden we niet meer zitten. Toen het paard daarna ook nog eens ging galopperen hadden we het helemaal niet meer. De volgende twee dagen bleven we daaraan herinnerd worden wanneer we wilden gaan zitten.
's Middags hebben we fietsen gehuurd en zijn we de bergen in gegaan. Eerst naar een indianengrot en later naar een uitzichtpunt waarvan we Viñales konden overzien. Dat was een beste klim van zo'n 26 kilometer. Op de terugweg begon het te rommelen en zijn we snel de fiets opgestapt om haar de casa te fietsen. Helaas was de onweer sneller dan ons en was het ineens niet zo prettig meer. Vanuit één van de huisjes waar we langs fietsen hoorde we iemand schreeuwen. Het bleek onze gids van het paardrijden te zijn die gebaarde dat we bij hem konden schuilen voor het slechte weer. En zo zaten we binnen in een huisje dat niet meer was dan vier houten muren daarin een tafel en een paar stoelen.

De volgende dag hebben we een lekker relaxed stranddagje gehad op een onbewoond eiland. Witte stranden, blauwe zee en geen hond te bekennen. I like!!
De laatste dag in Viñales vroeg uit de veren want we zouden vanuit de bergen de zonsopgang gaan bekijken. Na een wandeling van een uur kwamen aan op punt van bestemming en zagen we om half 8 de zon achter een berg tevoorschijn komen en het hele dorp verlichten. De gids had voor de terugweg heel leuk bedacht een andere route te nemen en dat betekende dat we een uur lang over rotsen, slibberige modderpaadjes en onbegaanbare wegen moesten lopen. Dat het de hele nacht had geregend maakte het er niet veel beter op.

Voor onze verhuizing zijn we nog even naar een uitzichtpunt gelopen vijf kilometer verderop. Waar we de heen weg werden geconfronteerd met een paar neukende schapen, stond er de terugweg een man tussen de struiken zich af te trekken. We zijn er nog niet helemaal over uit of hij zat te wachten op een toevallige voorbijganger of op een lekker schaapje :-)

's Middags zijn we naar de derde na grootste grot van Amerika gegaan. Wat ons vooraf niet verteld was, is dat we weer twee keer een uur over onbegaanbare wegen moesten lopen naar deze grot. Het regende, het was glad en we waren het zat.
De grot was wel een geweldig mooi gezicht en zeker de moeite waard. 

Havana

De laatste dagen zijn we in Havana om lekker aan het strand te liggen. Helaas zijn de weergoden het niet met ons eens en valt de regen met bakken uit de hemel. We besluiten om dan nog maar wat bezienswaardigheden in de stad te bekijken.

Dit wordt geheel verzorgd door een privegids die we ergens hebben opgescharreld. Nadat we het rummuseum hebben bezocht zijn we naar een cafeetje gegaan waar we gratis rum konden proeven. Al snel beleefde Milou alles in tweevoud, dubbel zoveel plezier dus:-)
Vervolgens een aantal uitkijken punten bezocht en het hotel en café waar Hemmingway altijd bivakeerde.

De volgende dag toch een poging gedaan om naar het strand te gaan, maar het begon al snel weer te regenen. Helaas moesten we de terugweg twee uur op de bus wachten die elk half uur rijdt.. Cubaanse tijd dus, zo komen we de dagen wel rond. Ook 's avonds zat het ons niet mee en gingen we door de stromende regen op zoek naar een restaurantje waar we eenmaal zeiknat aangekomen, een vette vieze smaakloze pizza naar binnen hebben gewerkt.
Woensdag hadden wemeer geluk en hebben we heerlijk aan het strand gelegen. Rode vlaggen kennen ze niet op de stranden van Cuba. Met golven van zeker drie meter hoog mochten wij gewoon nog het water in. Als een blij kind is Janneke het water in gerend om er vervolgens aan het eind van de dag pas weer uit te komen. Urenlang heeft ze zich uit kunnen leven op de golven. Milou had daarna ook even rust want de golven hebben op Janneke bijna hetzelfde effect als een avondje flink stappen.