Baracoa - Santa Clara - Holguin

Baracoa
Gister aangekomen in het zuidelijkste puntje van Cuba, een klein dorpje genaamd Baracoa. Wederom een prachtige casa waarbij we de hele bovenverdieping voor onszelf hebben inclusief het dak dat is omgebouwd tot een terras.

's Middags hebben we het dorpje verkend. Dit was nog een hele klus want we verdwalen zo ongeveer in elk dorp waar we komen, zelfs als we elke twee minuten de weg vragen om te checken of we nog wel goed gaan. In de plaats waar fruit op straat te koop is en halve varkens gewoon buiten voor de kozijnen hangen, blijkt een supermarkt vinden voor ons ook nog geen eenvoudige klus. Dit nam dan ook de hele middag in beslag.

Op ons balkonterras onder de sterrenhemel hebben we 's avonds gegeten met het geluid van de zee op de achtergrond. Een heel bijzonder plekje, maar ondanks dat had ik toch wel wat moeite met de octopus en dan voornamelijk de tentakels:-)

Vandaag zijn we met een toer naar Yumuri gegaan. Hier kregen we een uitleg over verschillende cacaoplanten en werd verteld hoe chocolade wordt gemaakt. Na nog een korte toch met de waterfietsen naar een verlaten stukje natuur, konden we een heerlijk verkoelende duik nemen.
Wanneer je op toeristische plekken komt, kom je ook toeristische mensen tegen. Zodoende zaten we ’s avonds op het terras en later in de discotheek met mensen die we overdag hadden ontmoet.

De dag erop zijn we naar een archeologisch museum gegaan om vervolgens de middag lekker te vertoeven aan het zwembad. Daar ook ons vervoer voor de middag geregeld. De komende dagen zullen we met Giesa reizen, het Duitse meisje wat we dag ervoor zijn tegengekomen
We vertrekken met een jeep naar Holguin om daar over te stappen op de bus naar Santa Clara.

Stuck in Holguin
Om zeven uur zijn we vertrokken vanuit Baracoa in een echte ouderwetse jeep. De oncomfortabele bankjes zaten aan de zijkant, onze tassen vastgebonden op het dak, geen airco en door de verroeste bodem kon je de weg onder je voorbij zien razen. Of nou ja, hobbelen .. Drie uur lang reden we over een 'bumpy road' om daarna nog 3 uur over een iets beter begaanbare weg te rijden.

In Holguin aangekomen moesten we haasten om onze tickets te kopen. Het bleek niet echt onze dag te zijn, het toeristenbureau had ons verkeerd ingelicht. De bus reed namelijk niet om 13.30 uur in de middag maar om 01.30 uur in de nacht.
Uiteindelijk bleek deze hele dag een nachtmerrie, na bovenstaande werd er:
- een taxi voor onze neus weggekaapt, de enige die ons voor een redelijke prijs wilde brengen;
- bleek de bus die om 19.30 uur zou gaan, geen euro's aan te nemen zodat dit ook geen optie meer was;
- zijn we met ons allerlaatste geld naar een hotel gereden waar op zondag wel geld gewisseld zou kunnen worden, na een half uur wachten en veel getreuzel waren we dan eindelijk aan de beurt. Na een hoop gebrom in het Spaans waar we uiteindelijk uit begrepen dat dit niet mogelijk was. Only visa zegt de beste man. Nou prima dan nemen we wel geld op, als we in ieder geval maar wat hebben. Formuliertje ingevuld, paspoort laten zien, creditcard, weer wachten, wachten en wachten. Ja, aan de beurt! We willen graag 200 CUC opnemen. No not possible, only room, you want a room? NO, WE NEED MONEY TODAY!;
- een boze chauffeur omdat we hem drie kwartier hadden laten wachten en hij vervolgens minder geld kreeg dan hij verwachtte;
- bij het busstation hadden zich ondertussen twee mogelijkheden voor gedaan. De Cubaanse bus waar we niet in mogen wilde ons meenemen en er was nog een chauffeur die die kant op moest en ons daarom een leuke prijs kon bieden. We kozen voor het laatste omdat dit twee uur minder rijden was. De bus vertrok en wij zouden een uurtje later vertrekken. Echter duurde dat uurtje door het slechte weer 2,5 uur.
Al met al een dag om snel te vergeten.

Santa Clara
Om half drie 's nachts  eindelijk aangekomen in Santa Clara. Na een lange dag vol met niks doen en tegenslagen zijn we helemaal gaar en kruipen we snel ons bed in.

De volgende dag brengen we een bezoek aan de sigarenfabriek. Erg indrukwekkend om te zien dat er mensen in rijen zitten om de hele dag door sigaren in elkaar te draaien, het is eigenlijk gewoon lopende band werk waar we helaas geen foto's van hebben mogen maken. Per dag worden hier 15.000 sigaren geproduceerd.
Hierna wilden we naar het monument waar Ché tijdens de revolutie de treinen heeft laten ontsporen. Onderweg kregen we ineens te maken met onze tweede grote regen- en onweersbui. Daar zaten we dan, opgesloten in één of ander flutwinkeltje terwijl het water naar binnen regende, trottoirs overstroomden en putdeksels van hun plek afvlogen omdat de druk in de leidingen te groot werd. Toen het maar niet minder werd zijn we uiteindelijk gaan rennen naar het monument wat nog maar tweehonderd meter van ons verwijderd was. Toen we daar zeiknat aankwamen vertelde de vrouw doodleuk dat het museum de rest van de dag dicht zou blijven in verband met de regen... Lekker dan, welkom in Cuba!
Dan maar met paard en wagen terug naar de casa, waarbij de man niet heel erg blij keek toen Giesa betaalde met Cubaans geld. Ja ondertussen zijn wij geen domme toeristen meer waar ze steeds misbruik van kunnen maken.
Ook 's avonds hebben we dit geld gebruikt om van uit eten te gaan. Hierdoor lukte het ons om slechts 8 euro te betalen voor een avondmaaltijd inclusief drinken voor drie personen.