Trinidad - Bayamo - Santigo de Cuba

Trinidad
Trinidad, een schattig plaatsje met gekleurde huisjes, Amerikaanse auto’s en mooie stranden.
Bij aankomst in Trinidad werden we opgewacht door een uiterste vriendelijke man met een soort van driewieler voor volwassenen. Over een uiterst hobbelige weg werden we door allemaal smalle straatjes naar onze casa gebracht. De arme man had het zwaar toen hij op zijn gammele fietsje twee dames en vier tassen de berg op moest brengen.
Een jaar geleden was ik ook al op deze plek geweest en zodoende wist ik nog precies welke plekken we in Trinidad ik weer wilde zien. Eén van die plekken was Casa de Musica, midden in het centrum is er op een  trap een podium gebouwd waar elke avond optredens worden verzorgd en waar mensen onder andere de salsa dansen. Het is hier altijd druk en er hangt een onwijs gezellige en ontspannen sfeer.
Elke avond gingen we hierheen om Cuba Libres te drinken, het bekendste drankje in en van Cuba.

Een andere plek die ik weer wilde bezoeken was de discotheek die ze in een grot hebben gebouwd. Veel toeristen kennen deze plek niet en dat maakt het des te leuker. Leuk om te zien dat ook Cubanen de nodige alcohol nodig hebben voordat zij een lege dansvloer opgaan. Maar als ze dan eenmaal gaan, dan beweegt dat toch net wat beter dan de Nederlanders.

De volgende dag zijn we met een reisorganisatie naar Toppes de Calientes gegaan. Dit was een wandeling van in totaal zeven kilometer waarbij je alleen maar naar boven en naar beneden moest lopen over gladde stenen, nat hout en onbegaanbare wegen. De toer begon met een uitleg over een aantal planten en hun geneeskundige werking. Vervolgens zijn we naar een koffieplantage gegaan en werd ons uitgelegd hoe de koffie wordt gemaakt en hebben we deze ook mogen proeven. Helaas kon ik de koffie nog niet echt waarderen..

Bayamo
Na een tien uur durende rit zijn we aangekomen in Bayamo. Het vervoersmiddel wat je hier het meest op straat ziet is een paard en wagen. Toeristen zijn ze hier nog niet echt gewend en dat is te merken aan de reacties die we hier krijgen als ze twee blonde dames bepakt en bezakt op een fietstaxi zien zitten. Dat wordt zo langzamerhand best vermoeiend.

De ama de casa (huisvrouw) spreekt geen Engels en zo goed en kwaad als het gaat proberen we er in het Spaans uit te komen. Gelukkig gaat dat na een weekje Cuba al steeds beter. Wanneer ze probeert uit te leggen dat de wc een gebruiksaanwijzing heeft en ik dat druk gebarend en expres een beetje overdreven uitleg aan Janneke, doet het arme mens het bijna in haar broek van het lachen omdat zij denkt dat ik uitleg dat de wc op ontploffen staat.

's Avonds zijn we op tijd naar bed gegaan want de volgende dag zou de taxi ons om 6 uur op komen halen om naar de Sierra Maestra te gaan. We werden opgehaald door een klein autootje met neonverlichting, geblindeerde ramen en een dvd speler als achteruitkijkspiegel. Was dit wel echt onze taxi? Ja, deze pooierbak was echt onze taxi. Na een rit van anderhalf uur zijn we op de plek van bestemming.
Er volgt een parcour van drie km over modderige paden. Vanuit deze bergen heeft Fidel de revolutie geleid. We komen langs een uitkijkpost, een graf van een belangrijke soldaat, een soort administratiekantoor, keuken, gastvertrekken, voorraadhuis en Fidel zijn huis. Dit huis is bijna nog helemaal in oorspronkelijke staat, het is zelfs voorzien van een op kerosine werkende koelkast. Ook zijn bed staat er nog. Het gebouw ligt goed verscholen, waardoor de rebellen deze plek nooit hebben weten te vinden.

Op de terugweg weten we de gids even alleen te spreken en vraag ik hem naar wat er nu echt in Cuba speelt. Mijn vermoeden klopt: Cubanen worden onderdrukt, Fidel lijkt bijna een Hitler in milde vorm. Cuba is bang de controle te verliezen en houdt de bevolking daarom goed onder de duim. Geloof is verboden, maar wordt sinds het bezoek van de Paus mondjesmaat toegestaan, het is gevaarlijk om te laten blijken dat je het met iets niet eens bent wat de staat beslist want zelfs je vrienden kunnen je verraden. Cubanen verdienen gemiddeld per maand 15 CUC. Terwijl de prijzen voor het eten en het drinken bij hetzelfde zijn als in Nederland. Niemand durft het hardop uit te spreken maar stiekem hopen alle Cubanen dat er snel een einde komt aan het tijdperk: Fidel. Een tijdperk van onderdrukking en armoede.

Santiago de Cuba
Om 8 uur s`ochtend vertrekken we naar het busstation. We dachten dat het niet ver lopen was dus om kosten te besparen gingen we lopend. Bij de bakker krijgen we gratis broodjes dankzij onze mooie glimlach dus dat scheelt weer :-) Na een kwartier door allerlei straatjes te hebben gelopen met onze zware tassen zijn we compleet verdwaald en besluiten liever twee CUC cira (0,80 cent) uit te geven aan een taxi.

Na voor ons gevoel een eeuwigheid te hebben gewacht vertrekken we naar Santiago de Cuba. In het centrum hebben we een tour met een gids gedaan. En zijn we langs een aantal bijzondere plekken in Santiago gelopen zoals: De oudste kathedraal van Cuba, een aantal musea en de Bacardifabriek waar we 8 jaar oude rum hebben geproefd.
Ik luister goed naarm’n moeder en zal geen bier meer drinken, de rum smaakt beter. Ohh en mam, een blikje bier kost hier een 1 cuc en een fles rum drie..