Relaxen op Caye Caulker

Caye Caulker

Om 01.00 uur 's nachts vertrekken we met de nachtbus naar Belize. Niet echt onze keus om midden in de nacht de grens over te moeten steken, maar dit lijkt de enige optie te zijn.

Tegen vier uur bereiken we de grensovergang, alles is afgezet met prikkeldraad, het hele gebied wordt verlicht met bouwlampen, er lopen tig politiehonden rond en bij het personeel kan er geen lachje af. We voelen ons net een stel misdadigers. Als we eindelijk aangekomen zijn bij de paspoortcontrole, worden we van top tot teen bekeken en mogen we een bulk geld neerleggen. En dat allemaal om weer weg te mogen.
Stap 1 is geslaagd, we mogen Mexico uit. Stap 2, Belize in. We mogen met de bus langs de eerste hekken heen. Daar wordt ons opgedragen om alles mee te nemen wat we hebben. Ook hier staan we weer ellendig lang in de rij en worden we door honden besnuffeld. De mannen met geweren kijken niet al te vrolijk naar ons, zelfs niet als we onze liefste glimlach opzetten. Bij de paspoortcontrole wordt ons het hemd van het lijf gevraagd over wie we zijn, wat we doen en of we drugs bij ons hebben. Tja Nederlanders en drugs hè. Nadat we ook dit kruisverhoor hebben overleefd mogen we onze tassen inleveren, alles wordt eruit getrokken op zoek naar illegaal spul. Wanneer ze dit niet vinden mogen we doorlopen, maar wel nadat we zelf alles weer ingepakt hebben.
Natuurlijk hebben we dit horrorverhaal lichtelijk overdreven, net zoals ze dat op alles sites doen waar wordt beschreven hoe gevaarlijk het wel niet is!! Waarheid is dat we twee keer onze paspoort hebben moeten laten zien, onze tas gewoon op onze rug kon blijven en we binnen dertig minuten alweer met de bus in Belize reden.

Om zeven uur 's ochtends komen we aan in Belize-city. Niet echt een veilige stad en dus gaan we meteen door naar Caye Caulker, één van de eilanden in Belize. Na een boottocht van drie kwartier komen we aan op een waar paradijs. Waar we in eerste instantie besluiten maar één nacht te blijven worden dat er vier. De eigenaresse van het hostel kijkt er niet vreemd van op dat we steeds een dag extra bijboeken, dat schijnt alle gasten hier te overkomen.
Nog dezelfde middag boeken we een toer en gaan we snorkelen op zee. Eerst bekijken we het koraal, zien we alen, leeuwvissen en nog meer rare soorten. Dan komt het meest bijzondere aan deze dag, we gaan snorkelen tussen de haaien. We dachten dat dit kleine haaien van dertig centimeter zouden zijn, maar aangekomen op plek van bestemming krioelt het onder ons van de haaien. En deze zijn toch zeker twee meter groot!
Ehhh tja daar sta je dan met je goede gedrag en je grote bek... Hopend dat m'n ledematen er niet afgebeten worden spring ik het water in. De angst maakt al snel plaats voor de kick, want wat is het gaaf. Ik zwem gewoon tussen de haaien! Soms komen ze langs op nog geen tien centimeter afstand en samen met de gids kunnen we ze zelfs aanraken. Dit is toch echt wel heel erg vet :-)

Terug op het eiland volgen er een aantal dagen van niks doen, lopen op blote voeten, rastamannen, bob marley muziek, relaxen, foute drankspelletjes met de andere reizigers, kajakken en zonnen. Wat hebben we toch een heerlijk leven hier!
De zee, een ondergaande zon, leuke mensen om ons heen.. zucht..!

De laatste avond gaan we met het halve hostel uit eten en bij terugkomst staat er nog een klein feestje op het programma. En dat is tevens het afscheid, want net zoals wij, gaat bijna iedereen de volgende dag weer verder.

San Ignacio
Vanuit het oh zo leuke Caye Caulker kwamen we aan in de spookstad San Ignacio. Even omschakelen om weer in een rustig en saai dorp te zijn.
De reden dat we naar dit dorp kwamen was de ATM Toer die we wilden doen. Dit is een tocht door een grot die voor een groot deel onder water ligt. Dit hebben we s avonds geboekt bij een reisbureautje. Bij het naastgelegen restaurant hebben we ook direct gegeten en hier hebben we drie Amerikanen ontmoet.

's Ochtends stonden we om zeven uur klaar voor de toer. In onze afritsbroeken, wandelschoenen en t-shirts moesten we het koude water in. Het was weer net alsof we moesten afzwemmen. Met een zaklamp op ons hoofd gingen we steeds verder de grot in. In deze grot hebben de Mayas geleefd en dit is één van de weinige plekken die ze door de jaren heen niet gerestaureerd hebben en dus nog helemaal intact is. Helaas was onze gids niet echt spraakzaam waardoor we via de volgende link hebben we zelf maar voor gids gespeeld, ook zijn hierop foto's te zien. http://www.belizex.com/tunichil_muknal.htm
Wij mochten namelijk geen camera meenemen omdat één of andere toerist een camera op een schedel heeft laten vallen. De camera was sterker dan de schedel waar je nu dwars doorheen kunt kijken.
 
's Avonds bleek het dorp ineens tot leven te komen toen er Halloween gevierd werd in het centrum. Overal was muziek op straat en liepen mensen verkleed rond. Samen met de Amerikanen die we de vorige dag hebben ontmoet heb ik mijn eerste Halloween ervaring mee mogen maken. En wat was dat lachen!!! (Zie foto en filmpjes).