Puur natuur...

Wanneer we om zeven uur aankomen in ons hostel besluiten we meteen mee te gaan met een toer samen met een jongen die we in ons vorige hostel al hadden ontmoet. We hadden want de afgelopen dagen heeft het alleen maar geregend waardoor de wegen onbegaanbaar waren en toers allemaal zijn gecanceld.

We gaan op jacht naar pinguins, zeeleeuwen, zee-olifanten en orka's. Van sommige dieren wist ik niet eens dat ze bestonden ;) Na een lange dag komen we 's avonds weer aan in het hostel waar Rona na het eten haar bed opzoekt en ik met een paar mensen uit het hostel in de 'woonkamer' blijf hangen. En ik was nog wel zo van plan om vroeg naar bed te gaan...

De volgende dag hebben we een lekker hangdagje gehad. Rona d'r haren moesten geverfd worden en de mijne ook. Dat trekt toch elke keer weer veel bekijks. 's Middags hebben we lekker op een terras aan de zee gezeten. Heerlijk zo'n zomer die het hele jaar duurt.

De volgende dag zijn we vertrokken naar El Calafate. We dachten het slim te hebben uitgedokterd en zowel reistijd en geld te besparen door onze busreis op te splitsen in twee delen, maar niks bleek minder waar. Aangekomen op het busstation bleek onze bus vertraging te hebben, niet zo mooi maar we hadden al wat extra tijd ingecalculeerd tussen onze twee busritten. Toen de bus maar niet kwam opdagen begonnen we toch wel een beetje zenuwachtig te worden, we zaten ondertussen al meer dan twee uur te wachten en het zag er naar uit dat we onze aansluiting niet zouden halen. Weg 60 euro en een dag verspild... onderweg probeerde ik de chauffeurs nog te 'verleiden' om ons mee te nemen naar hun eindbestemming omdat we door hun toedoen te laat zouden komen. Hier trapten ze helaas niet in, wel kon ik proberen om het tweede ticket te annuleren en een deel van het geld terug te krijgen. Dus toen we bij een busstation stopten om mensen op te laten stappen, rende ik met twee Amerikaanse meiden (die een beetje Spaans spraken) de bus uit om dit te regelen. Rona zou ervoor zorgen dat de bus niet zonder ons weg reed. Zoekend naar het loket van onze busmaatschappij zag ik ineens bus nummer twee staan. Samen met de chauffeur proberen we het voor elkaar te krijgen om nu alvast over te stappen, maar dit kon helaas niet. Ik knoop hem in zijn oren dat hij niet zonder ons mocht vertrekken in onze overstapplaats en dat hij maar rustig aan moest rijden. Hij zag er de lol wel van in en zei dat hij op ons zou wachten. Ik wist in ieder geval zeker dat hij mijn gezicht niet zou vergeten, dat werkt toch altijd beter dan een naam op een a-4tje. Nog niet helemaal gerust op dat het allemaal ging lukken hoopte ik maar dat wij snel zouden vertrekken. Onze buschauffeur wilde dit ook wel, alleen werkte de bus ditmaal tegen. De deur wilde niet meer dicht. Gevolg: twintig minuten vertraging en dat terwijl bus nummer twee dus al wel weer onderweg was. Zou ik hem dan toch alsnog missen. Een uur later komen we op een volgend busstation bus nummer twee weer tegen en ditmaal vertrekken wij eerder. Pff, wat een zenuwslopend gebeuren. Uiteindelijk komen we twee uur te laat op onze overstapplaats aan. De tweede bus zou eigenlijk een half uur geleden vertrokken moeten zijn, maar ook deze bleek ineens 2,5 uur vertraging te hebben. Tegen de ochtend worden we dan eindelijk opgehaald en naar onze eindbestemming gebracht. Wat een nacht, wat een nacht....

In El Calafate gaan we de volgende middag naar de Perito Moreno, een gletsjer waar grote stukken ijs van afbreken. Rona d'r camera blijkt het niet goed meer te doen, waardoor we geen foto's kunnen maken en zodoende vragen we een aardig uitziende man, met niet onbelangrijk, een grote/luxe/ingewikkelde camera om voor ons wat foto's te maken. Hij blijkt uit Argentinië te komen en samen met zijn vader en een vriend op vakantie te zijn. Een aardig stel bij elkaar waar we de rest van de dag mee hebben opgetrokken. 

Na een dagje niksen vertrekken op zaterdag naar El Chalten. We gaan hier drie dagen hiken en kamperen, best zwaar met een tas van vijftien kilo op je rug. De eerste dag komen we naar een wandeling van tien kilometer aan bij ons eerste kamp. Onderweg hebben we bij een meer geluncht met uitzicht op Fitz Roy, een beroemde berg. Aangekomen bij onze eerste kamp moest de tent opgezet worden. Gelukkig had ik Rona bij me, anders had ik waarschijnlijk in een halfopgezette tent moeten slapen, want ik heb vroeger nooit geleerd hoe ik zo'n ding op moet zetten :-) Na een nacht op een matje wat je eigenlijk geen matje meer kan noemen en een tent zo klein dat we onze benen niet eens konden strekken omdat onze tassen er ook bij in moesten, gaan we door met onze wandeling. We laten onze tassen in de tent en lopen naar een uitkijkpunt om Fitz Roy nogmaals te bekijken. Helaas blijkt deze vandaag in wolken gehuld. Al snel komen we terug bij het kamp waar we de tent weer inpakken en vertrekken naar ons tweede kamp. Al met al een wandeling van zeker vijftien kilometer en helaas houden we het vandaag niet helemaal droog. Maar wanneer we er dan eindelijk zijn blijken we weer geluk te hebben, de Cerro Torro is goed te zien. Vermoeid zetten we onze tent op, eten we wat en zoeken de warmte van onze slaapzakken op. De andere mensen zullen wel raar opgekeken hebben wat voor een hoeveelheid gelach er steeds uit dat kleine blauwe tentje kwam. Na nog een gebroken nacht zitten we redelijk aan het einde van ons latijn en verlangen we naar een warm en zacht bed. We hebben al bijna spijt dat we het aanbod van de Argentijnen die we bij de gletsjer hadden ontmoet, hebben afgeslagen. Zij huurden een appartement in het naastgelegen dorp en hadden aangegeven dat we gebruik mochten maken van hun bank.

Ons staat nog een wandeling te wachten. Eerst een uitizichtpunt op de Cerro Torro die deze ochtend niet zichtbaar is en dan wacht ons de weg terug naar het dorp. Als we halverwege de middag aankomen in het dorp, verdwijnen we in een warm eettentje wachten op de bus die ons terug brengt naar El Calafate. Een erg mooie ervaring, maar de volgende keer ga ik wel kamperen als de temperatuur 's nachts ver boven nul blijft of Rona zegt dat ik WEL bij haar in de slaapzak mag.