Zigzaggend door Argentinie en Chili

Bij de Boliviaanse grens hebben we ons geld omgewisseld voor de Argentijnse Peso. In 'De Lonely Planet' stond dat Boliviaans geld bij het omwisselen niks waard is, dus we hadden niet al te hoge verwachtingen. Toen we 1/3 meer kregen dan het geld waard was, waren we dan ook erg verbaasd. Eerst dachten we nog dat de man in het kantoor een foutje had gemaakt (want echt rekenen kunnen ze niet) maar later bleek dat de Argentijnse Peso zo slecht is dat al het andere geld gewoon meer waard is.

Vanaf de grens bij de Bolivia hebben we een bus gereserveerd die ons naar Salta zou brengen. Niks was echter minder waar toen we door de chauffeur om één uur 's nachts de bus werden uitgezet. Maar meneer, wij hebben tickets tot Salta. Einde van deze bus was de boodschap. Op het station kwamen we er achter dat de beste meneer bij de grens ons twee verschillende tickets had verkocht, één die ons naar Jujuy bracht en één die ons vijf uur later van Jujuy naar Salta zou brengen. Midden in de nacht op een station blijven wachten leek ons niet zo'n best idee, dus maar een bus geboekt die ons een uur later naar Salta heeft gebracht.

Aangekomen in Salta hebben we een fikse korting gekregen in ons hostel omdat de kamer die wij wilden niet meer beschikbaar was. Een goed begin, want we waren van alle kanten al gewaarschuwd voor dit dure land. Na lang te hebben uitgeslapen, zijn we het centrum gaan verkennen. Salta is echt zo mooi, gezellige pleintjes, leuke winkeltjes en een gemoedelijke sfeer. Tel daarbij op de 30 graden die het daar was en het is net of je op vakantie bent. Ohh wacht, dat ben ik natuurlijk ook ;)

Bij terugkomst in het hostel ontdekken we het zwembad. Daar wilden we natuurlijk de volgende dag de heeeele dag aan liggen. Alleen bleek de zomer daar de volgende dag op te houden. Regen, regen en nog eens regen. Dan maar een dagje niks.

Onze laatste dag in Salta hebben we een uitstapje gemaakt naar Cafayate. In deze plaats stikt het van de wijnproeverijen en na deze dag was ik dan ook weer helemaal genezen van mijn afkeer tegen wijn. We hadden een leuke gids, type overenthousiast met een vleugje adhd, die gelukkig engels sprak en alles voor ons vertaalde.

Vanaf Salta zijn we met de bus naar Mendoza vertrokken waar we een nachtje in een hostel slapen om de volgende dag naar Valparaiso in Chili te vertrekken. Dit is cultuurstad, waar overal graffiti op de muren is gekladderd (best mooi hoor) en waar veel hippies wonen. De eerste dag hebben we wat in de stad rondgebanjerd. 's Avonds zijn we door een paar Chilenen meegenomen naar een bar. Na een half uur lopen kwamen stonden we ineens voor een deur en liet een man ons binnen. Geen naam boven de deur, geen ramen, geen folders. Niks waaruit we konden opmaken dat dit wel echt een café was. Een beetje vertwijfeld zijn we toch naar binnen gegaan. We werden meegenomen naar het dak van het gebouw waar live muziek werd gespeeld en waar de toeristen op één handje te tellen waren.

De twee dagen daarna zijn we naar het strand gegaan. Lekker rustig, grote golven, leuke boulevard. Heerlijk lekker genieten!! Ondertussen hebben we een beetje gepuzzeld wat we wilden zien en hoe we dan het beste konden reizen. De datum om weer naar huis te gaan begint ondertussen dichterbij te komen en omdat ik niet wil haasten, heb ik besloten om Brazilie over te slaan. Blijk ik straks nog tijd over te hebben, dan kan ik alsnog gaan. Ook de laatste weken wil ik me niet op laten jagen door tijdgebrek.

Van Valparaiso zijn we naar Puerto Montt gegaan. Hier wilden we in eerste instantie een dagje blijven. Maar toen we het deprimerende dorpje binnen reden besloten we de eerste de beste bus naar Bariloche in Argentinie te pakken. Maar niet voordat we eerst geld hadden gepind, om dit vervolgens met meerwaarde om te wisselen in Argentinie. Ons bint zunig.. ,)

De tijd vloog voorbij en terwijl ik aan het wachten was in de rij om geld om te wisselen, was het al zo laat dat we al in hadden moeten checken op het station. Terug naar het station liepen we zo hard als we konden. Tip voor de mensen bij Rona thuis: ze loopt harder als je haar aan de hand neemt. Ik vraag me sowieso af of Frenk haar straks nog wel kan bijhouden. Dat kind heeft me nu een conditie :)
Op het station snel opgesplits, Rona de tassen halen en ik broodjes voor in de bus. Vervolgens op het perron op zoek naar de juiste bus. Die bleek net weg te rijden. Toen Rona hard op het raam sloeg stopte de bus gelukkig wel. De buschauffeur liet ons nog binnen, maar wel met een hoop gevloek en getier. Sorry, no hablo Español. Dat zinnetje gebruiken we nog wel eens als we een lastig gesprek uit de weg willen gaan.

Aangekomen in Bariloche gaan we samen met twee Duitsers op zoek naar een hostel. Al snel hebben we er één gevonden die er leuk uitziet. De volgende avond zijn we gaan stappen en zijn we uiteindelijk beland in een Ierse pub. Na een fles wijn en wat andere drankjes besluiten we terug te gaan want de volgende ochtend gaan we alweer bijtijds op pad. Een dagje mountainbiken in de bergen, bijna 30 kilometer berg op en af. Gelukkig wel afgewisseld met een paar uurtjes aan een verlaten strand waar we een siesta hebben gehouden en hebben gepicknickt en mooie uitzichtpunten over de beroemde meren waar Barilioche bekend om staat.

Overal waar we komen worden we trouwens geconfronteerd met ons koningshuis. You from Holland? You know Maxima? Ehh ja natuurlijk... Volgens mij zijn ze allemaal erg trots op haar.