Colombia - part 2

Met de nachtbus zijn we vanaf Taganga naar Bogota gereden. Daar aangekomen hebben we de stad verkend en zijn we naar een uitzichtpunt gelopen waar vandaan we de hele stad konden zien. De volgende dag zijn we naar de zoutkathedraal geweest, deze is ondergronds en niet te vergelijken met andere kerken die we hebben gezien. Overal stonden kruizen die verlicht werden in allerlei kleuren, heel bijzonder. De laatste dag in Bogota zaten we op een trappetje bij een plein te bedenken wat we nog wilden zien toen er twee mensen op ons af kwamen lopen. Deze mensen waren uiterst vriendelijk, heel erg geïnteresseerd in ons, gaven ons allerlei adviezen en we kregen zelfs hun telefoonnummers voor het geval we in nood zouden komen. Heel lief allemaal, maar wel een beetje apart dat deze mensen zover gingen. Toen de mensen ons nog een paar tijdschriften wilden geven voor als we lang in een bus moesten zitten, viel bij mij het kwartje. Uit haar tas haalde deze mevrouw 'The Watchtower' en probeerde hier een praatje over aan te knopen. Ik herkende het blad meteen als het blad van de Jehova's. Vandaar dat ze zo vriendelijk en behulpzaam waren :) Gelukkig merkte ze al snel dat we niet geïnteresseerd waren en gingen ze weer weg.                                                    

Die avond zijn we vertrokken naar Medellin, ook wel de culturele hoofdstad van Colombia genoemd. Toen we vroeg in de ochtend aankwamen hebben we een taxi naar het hostel genomen. Ik dacht dat de chauffeur rondjes reed toen we voor de tweede keer over dezelfde weg reden en weigerde daarom het volledige bedrag te betalen. Ik was het zat om als toerist maar steeds afgezet te worden en was niet van plan toe te geven. Dit tot grote ergenis van de chauffeur. Toen we een paar uur later richting het centrum liepen kwam ik erachter dat de wegen en parken allemaal op elkaar lijken en ik voor niks stennis had lopen schoppen, oeps....                       In het centrum hebben we verschillende kerken bezocht, een paar parken gezien en de kunstwerken van Botelli bewonderd. s 'Avonds in het hostel hebben we twee jongens ontmoet die ons adviseerden om naar Guatape te gaan, een gezellig en klein plaatsje waar een gigantische rots staat. Ze zeggen dat het een meteoriet is die ooit is neergestort, of het waar is.... Eén van de jongens was zelf nog niet geweest en ging mee.                                                                                        

In het plaatsje aangekomen hebben we lekker rondgeslenterd langs alle kraampjes. Tegen lunchtijd zijn we in het gras aan het meer gaan zitten en hebben we iets locaals gegeten (geen idee wat het was). Hier werden we aangesproken door twee Colombiaanse meiden en hun ouders, ze wilden een boottochtje maken maar hadden hier meer mensen voor nodig. We hadden toch geen plannen en gingen mee. Het bootje voerde ons langs de plek waar Pablo Escobar heeft gewoond, de drugsbarron van Colombia. De taalbarriere bleek voor veel lol te zorgen, met handen en voeten konden we elkaar redelijk begrijpen (denken we) en anders hebben we er zelf iets leuks van gemaakt.                                                          

De volgende dag besloten Rona en ik vast terug te gaan naar Medellin om een dagje te luieren in een park. Aangekomen op het metrostation besloten we het laatste stukje te lopen. In plaats van rechtdoor te lopen sloegen rechtsaf. Dit hadden we niet moeten doen, want we belanden ineens in een wijk met alleen maar (drugs gebruikende) zwervers en andere ongure personen. Als twee jonge, vrouwelijke toeristen met onze rugtassen op, vielen we ook nog eens behoorlijk op daar. Met rechts van ons een rivier en links van ons de autoweg konden we geen kant op. Terug wilden  niet maar voor ons bleven ook maar steeds rare personen opduiken. Uiteindelijk zijn we de grote weg maar overgestoken omdat aan  overkant minder zwervers zaten. Daar werden we nog een keer achterna gelopen door een zwervend meisje van onze leeftijd die ons looptempo gelukkig niet bij kon houden. Al snel daarna waren we weer in de bewoonde wereld. Gelukkig maar, want heel erg prettig voelde het niet. De rest van de dag hebben we lekker kunnen bijkomen in het park. 's Avonds zouden we de bus naar Popayan pakken, maar aangekomen op het station bleken alle bussen vol te zitten waardoor om elf uur nog opzoeken konden naar een hostel om te slapen.

De volgende dag in Popayan bleken we deze plek met een half uurtje gezien te hebben. De huizen en kerken zijn allemaal wit, that's it.... de rest van de dag zijn we bezig geweest om uit te zoeken hoe we op een goedkope manier naar Bolivia konden komen. Voor Rona hadden we al snel een studenten ticket gevonden. Toen ik voor Janneke  mij ook wat had gevonden, bleek dat de belastingen nog niet bij prijs inberekent waren waardoor we 700 dollar zouden moeten betalen voor een vlucht van nog geen drie uur. Dit werd ons een beetje teveel waardoor we besloten de volgende dag per bus de rit naar Bolivia te maken. Een echt avontuur......