Tarija en Salar de Uyuni

Midden in de nacht kwamen we in Tarija aan. Er was ons verteld dat de bus er twaalf uur over zou doen, maar dit was maar acht uur. Ook was ons verteld dat we van te voren geen slaapplek hoefden te boeken omdat het in Tarija niet vol zou zitten met toeristen tijdens de carnaval. Toen we 's nachts om half vier aankwamen kwamen we er al snel achter dat ook dit niet waar bleek te zijn. In een taxi zijn we de hele stad doorgereden opzoek naar een hostel. Na een dik uur rondrijden nemen we het enige en veel te dure hotel dat nog plek heeft. Half zes en volledig over onze slaap heen kunnen we eindelijk slapen. De volgende dag, nou ja eigenlijk drie uurtjes later, gaan we op zoek naar een goedkopere slaapplek. Na twee uur te hebben rondgelopen en elk hostel/hotel te zijn binnen gestapt willen we het bijna opgeven als we dan toch nog iets betaalbaars in het centrum vinden.

Snel checken we uit bij het andere hotel en verkassen onze spullen. Ook voor ons kan het carnaval beginnen. We besluiten volledig te accepteren dat we bekogeld zullen worden met waterballonnen en natgespoten zullen worden met waterpistolen en gaan op onderzoek uit wat er te doen is. Dit gaat ons aardig goed af, vooral als het kleine kinderen zijn die achter ons aan komen rennen en geen puberende jongens die eigenlijk met iets anders zouden willen spuiten.
Als het zonnetje begint onder te gaan en we in een hinderlaag van jongens lopen, waarbij Rona een emmer water over haar heen gegooid krijgt, hebben we het helemaal gehad. Dan maar geen carnaval, we halen bij de buurtsuper een zak chips omdat restaurantjes allemaal te ver lopen zijn en we niet weer in zeiknatte kleren willen rondlopen en sluiten ons op in onze kelderkamer met doorligbedden om vervolgens de ene na de andere aflevering van gtst te kijken.

De volgende dag lopen we via een omweg naar het plein met de restaurantjes en weten het gelukkig droog te bereiken. We hadden de vorige dag besloten om naar de parade te gaan kijken, maar bij nader inzien blijven we liever veilig en vooral droog in het restaurant zitten. 's Avonds vertrekt onze bus naar Tupazi waar ze hopelijk geen carnaval kennen.

Van het restaurant nemen we een taxi naar ons hostel dat nog geen honderd meter verderop ligt. Heel erg, maar ik kan geen water meer zien.
Als we 's avonds de bus instappen is het nog even spannend of we onze eindbestemming wel zullen halen. Tot twee keer toe stopt de chauffeur onderweg omdat er iets mis is met de bus. Daarnaast rijdt de chauffeur als een malle en zijn we blij als we levend en wel onze eindbestemming halen.
Om zes uur 's ochtends checken we in bij ons hostel en slapen we nog een beetje waarna we in het dorp bij diverse tourbureaus langsgaan om onze volgende trip te plannen. Samen met drie andere gasten uit hetzelfde hostel gaan we de volgende dag beginnen aan onze tour door Salar de Uyuni.

De eerste dag komen we langs allerlei rotsformaties, bekijken we uitzichtpunten en zien we de omgeving elk uur veranderen. We slapen in een dorp waar nog niet zoveel toeristen komen, op het erf van een gezin. Wanneer ik buiten Rona haar haren knip met een schaartje uit het EHBO setje komt het hele gezin kijken, wat ze niet weten is dat het voor mij ook de eerste keer is. Gelukkig hoeven ze zelf niet geknipt te worden. Op het erf is geen douche en geen elektriciteit, maar gelukkig hebben we wel goede bedden en warme dekens. s 'Ochtends gaat om vier uur de wekker alweer. Ik weet weer precies waarom ik het zo fijn vond om geen wisselende diensten te werken. Zo'n wekker die midden in de nacht afgaat went nooit. Voordat we vertrekken kan ik nog even genieten van de sterrenhemel, omdat er in het hele dorp en omstreken geen elektriciteit is lijken de sterren wel licht te geven, zo vel zijn ze.

Eenmaal op pad zien we vanuit de auto de zon opkomen. Vandaag bezoeken we een aantal meren, waaronder een rode (verkleurt door mineralen), een blauwe en een zwarte (verkleurt door een vulkaan). Voor de lunch kunnen we even badderen in een hotspring, waar we bijna levend verbranden zo fel als de zon daar is. Na de lunch rijden we verder waar we al binnen een kwartier de sneeuw inrijden, wat een verschil in klimaat in zo'n korte tijd zeg. Na nog een paar geisers bekeken te hebben komen we bij onze volgende slaapplek aan. Hier duiken we na het eten weer snel bed in om, hoe kan het ook anders, de volgende dag weer vroeg op pad te gaan.

Deze dag rijden we langs allerlei bijzondere rotsformaties. Over een groot gebied liggen allemaal stenen verspreid die ooit door een vulkaan zijn uitgespuwd. Bijzonder dat een vulkaan zulke grote stenen over zo'n groot gebied kan verspreiden.
Tegen het einde van de dag komen we aan in Uyuni, vanaf hier zullen we na de toer vertrekken naar Chile. We besluiten in het dorp vast op zoek te gaan naar vervoer en meteen even een pakketje op de post te doen. Vervoer reserveren blijkt lastig te zijn, we krijgen te horen dat de volgende dag in de middag beter terug kunnen komen.

De laatste dag van de tour gaan we naar de zoutvlaktes, waar ooit een zee was. Doordat hier de afgelopen weken heel veel regen is gevallen staat er een laag water waarin de wolken weerspiegelen. Heel mooi om te zien. Even verderop is het wel droog en kun je eindeloos ver weg kijken. Hiervoor geldt zeker; foto's zeggen meer dan duizend woorden, dus wanneer ze erop staan... :-)

Aan het begin van de middag zijn we terug in Uyuni waar de gids ons na de lunch afzet bij een bureau die ons 's middags naar Chile zou brengen. Als we om half acht nog steeds op onze jeep staan te wachten die eigenlijk om half vier zou vertrekken, alle smoesjes, leugens en excuses hebben aangehoord en Rona het ook genoeg vindt (ik stond al even buiten met trillende handen omdat ik meer kwaad dan goed zou doen) eisen we ons geld terug. Er is geen bus meer te vinden die ons 's avonds nog ergens heen kan brengen en dus slapen we noodgedwongen nog een nacht in Bolivia.

De volgende ochtend om zeven uur brengt de bus ons naar Salta. Niet wat het eerste plan was, maar ach zolang we maar weg kunnen uit deze plaats. Op naar een nieuw land en een nieuw avontuur.