Lanquin - Rio Dulce - Livingston

Gister (09-11-12) zijn we met een helse tocht van maar liefst 15 uur in een minibusje naar Lanquin gegaan. Dit keer hebben we ons goed voorbereid met eten, reispillen, armbandjes tegen reisziekte en een tablet vol met afleveringen van GTST :-)

De volgende dag zijn we met een toer in een jeep waar we alleen konden staan naar Semuc Champy gegaan. Hier gingen we met een kaars in onze had een grot binnen waar we een aantal watervallen hebben gezien. Vervolgens gingen we van een rivier af in een rubber band.
Na een wandeling van twintig minuten kwamen we op een uitzichtpunt waar we de rivier konden zien. Dit zag er wel heel mooi uit, de foto's volgen snel.
Hierna moesten we weer naar beneden waar we in de rivier konden zwemmen. 

De volgende dag zijn we vertrokken naar Rio Dulce. We zaten in een hostel die alleen per boot te bereiken was en waar maar vijf andere mensen waren. Erg mooi, maar ook erg saai.
We wilden geen dag langer blijven in Rio Dulce dus besloten we de volgende ochtend meteen door te gaan naar Livingston om vanaf daar dezelfde dag nog te vertrekken naar Honduras.
Na tien minuten hadden we Livingston al gezien en wilden we weer weg. Helaas bleek dit een stad waar niks mogelijk was, er reden geen bussen of taxi's en de boot ging pas halverwege de middag waardoor we niet op tijd bij de grensovergang zouden zijn... Kortom een hopeloze actie waardoor we een dag lang in dit dorp moesten blijven. Gelukkig waren we op de boot wat mensen tegengekomen met wie we die dag naar de watervallen zijn gelopen. Dit was nog een hele onderneming. We moesten drie kwartier langs de zee lopen wat tegelijkertijd een stortplaats leek omdat er zoveel aangespoeld zooi lag. Direct aan de zee lag de jungle waardoor we dwars door het water moesten, de enige optie om bij de watervallen te komen. Ondertussen werd het vloed waardoor we tot onze knieën in het water liepen en regende het keihard. Eenmaal aangekomen bij de watervallen bleek er niet echt een pad te lopen, door het water en over natte keien vervolgde we onze route tot we eindelijk doorweekt op plek van bestemming aankwamen (waar we ook weer snel weg moesten omdat het donker werd).
Al met al was het 't wel waard en we hadden ons tenminste niet verveeld.